Fiets ik ergens en waar ik dan niet los van kom:
een heel oud voetbalveld
Zomaar aan de rand van een drukke weg
Het lijkt gewoon zo achtergelaten,
de laatste speler is vergeten terug te keren
Wat bleef is een soort van verweerde verstilling
Een restje net, een lamp, ooit witgeverfde palen
Een veld waarop menig “verweg-kind”
een balletje zou willen trappen
op blote voeten in het late licht
en met wat fantasie schijnt één der lampen
op een behendig donker lijf
Zuid Africa, Brazilië,
maar niet Ootmarsum,
toch?
©Kristel Dallinga
©Kristel Dallinga