Inmiddels 38 jaar geleden kwam ik na een jaar babysitten, uitgaan en nog veel meer leuks vanuit Long Island, schiereiland nabij New York, in Groningen terecht. Kort na thuiskomst, een best grote maar onhaalbare liefde achterlatend, kwam er een compleet andere man op mijn pad:… Lees verder »‘Meiden van toen’ en nog steeds dolblij met elkaar!
“Gaat u maar even een kopje koffiedrinken, dan sluiten wij de kist wel even…” “Neemt u vooral nog een kopje koffie dan kijken wij even welke bloemen u mee kunt nemen naar het crematorium, want ze hoeven echt niet allemáál mee hoor, ze komen na… Lees verder »Dit had ik nog nooit meegemaakt en zal ik mede daardoor ook nooit vergeten.
Marinde, geboren in dezelfde jaren dat ik mijn kinderen op de wereld mocht zetten en nu al ruim 30 jaar onderweg van prachtig meisje naar stralende jongedame. Het grote verschil met mijn kinderen is dat iedere dag dat dít meisje leeft er eentje is die… Lees verder »Iedere dag eentje meer dan verwacht
Gefeliciteerd met jullie dappere dochter! Dit stond op een van de vele kaarten op de schoorsteenmantel van het jonge stel Via de uitvaartleider werd ik gebeld. Het betrof een te vroeg geboren meisje, niet levensvatbaar en of ik foto’s wilde komen maken. Morgen begin van… Lees verder »Zo mooi maar zo kort
Dat Niek terminaal was wisten ze, toch kwam het afscheid onverwacht. Hij speelde bijna elke dag op zijn geliefde piano en zij luisterde daar met liefde naar. Beetje tuinieren, gek op hun katten en plotsklaps stond de wereld stil. De periode daarna voelt, zoals zijn weduwe… Lees verder »Onverwacht overleden en nog lang niet klaar
Mijn ouders pasten op de kinderen zodat ik mijn cursusdag op de fotovakschool in Apeldoorn kon volgen. Eind 2000 en ik had blijkbaar nog geen mobiel, want er werd naar de opleiding gebeld en iemand stapte het lokaal binnen of Kristel Dallinga aan de telefoon… Lees verder »Mijn allereerste uitvaartopdracht
Fiets ik ergens en waar ik dan niet los van kom:een heel oud voetbalveldZomaar aan de rand van een drukke wegHet lijkt gewoon zo achtergelaten,de laatste speler is vergeten terug te kerenWat bleef is een soort van verweerde verstillingEen restje net, een lamp, ooit witgeverfde… Lees verder »Waar ben ik toch verzeild geraakt…..
Ik mag weer in de wei!! Met dank aan melkveehouder Michiel Koops die mij appte dat dit feestje er weer aan kwam! ©Kristel Dallinga ©Kristel Dallinga en Kristel ook zó blij, blij, blij, dat ze mee mocht in de wei 🙂
Altijd opnieuw onder de indruk van oude vervallen begraafplaatsen.De stilte van ooit, mijn stilte van nu.Alleen maar rondlopen, kijken, voelen en soms even meevoelen. Een aantal jaren geleden liep ik met mijn camera over de Noorderbegraafplaats in Assen. Ik had al gehoord dat deze door… Lees verder »zo oud…., zo verstild…., zooo mooi….
11 september 2001 Vandaag is het nine/eleven en dan komen er herinneringen boven.Ik weet nog precies welke vierkante meter ik die dinsdag in 2001 van de nieuwe houten vloer aan het schuren was en dat ik de ernst van alles aanvankelijk absoluut niet doorhad.Heb zelfs… Lees verder »New York-New York